Alamat ni Prinsesa Manorah – Alamat mula sa Thailand
(Salin ni: Dr. Romulo
N. Peralta)
Ang Alamat ni Prinsesa
Manorah (Isinalin sa Filipino ni Dr. Romulo N. Peralta) Isang alamat na
pasalin-salinsa iba’t ibang panahon at henerasyon mula noong panahonng
Ayutthaya at nagbigay- inspirasyon kay Haring Rama V ng Thailand.
Si Kinnaree Manorah ay
isang prinsesang alamat ng Thai at ang pinakabata sa pitong anak na kinnaree ng
Haring Prathum at Reynang Janta kinnaree. Siya ay nakatira sa maalamat na
kaharian ng Bundok Grairat. Ang pitong kinnaree ay kalahating babae at
kalahating sisne. Sila’y nakalilipad at nagagawang itago ang kani-kanilang
pakpak kung kanilang nanaisin. Saloob ng kahariang Krairat (Grairat), nakatago
ang kagubatan ng Himmapan kung saan din namamahay ang mga nakatatakot
nanilalang na hindi kilala sa daigdig ng mga tao. Sa loob ng kagubatan,
nakakubli ang maganda at kaaya-ayang lawa kung saan ang pitong kinnaree ay
masayang dumadalaw lalo na sa araw ng Panarasi (kalakihan ng buwan). Sa di-kalayuan
ng lawa, nakatira ang isang ermitanyo na nagsasagawa ng kaniyang meditasyon.
Isang araw, napadako ang isang binata habang naglalakbay sa kagubatan ng
Himmapan. Siya ay si Prahnbun. Nakita niya ang pitong kinnaree na masayang
nagtatampisaw sa ilog. Namangha siya sa nakabibighaning kagandahan ni Prinsesa
Manorah. Naisip niya na kung mahuhuli niya ang prinsesa, dadalhin niya ito kay
Prinsipe Suton, ang anak ng Haring Artityawong at Reyna Jantaivee ng Udon
Panjah. Tiyak na matutuwa ang prinsipe at tuluyang mapapaibig ito sa prinsesa.
Ngunit naitanong niya sa sarili kung paano niya ito mahuhuli. Alam ni Prahnbun
na may ermitanyong nakatira sa malapit ng kagubatan. Pinuntahan niya ito upang
magpatulong sa kaniyang balak. Sinabi saka niya ngermitanyo na napakahirap ang
manghuli ng kinnaree dahil agad-agad itong lumilipad kapag tinatakot. Ngunit
naisip ng ermitanyo na may isang dragon nanakatira sa pinakasulok-sulukan ng
kagubatan na maaaring makatulong sa kanila. Nagpasalamat ang binata sa
ermitanyo at nagmamadaling lumisan upang hanapin ang dragon. Hindi natuwa ang
dragon nang marinig ang balak ni Prahnbun, ngunit napapayag din itong bigyan
niya si Prahnbun ng makapangyarihang lubid na siyang panghuhuli niya sa
Prinsesa Manorah. Nagpasalamat ang binata at patakbong umalis na dala-dala ang
makapangyarihang lubid at patagong tinungo ang ilog kung saan naglalaro ang mga
kinnaree. Habang abala sa paglalaro ang mga kinnaree, inihagis ni Prahnbun ang
lubid at matagumpay na nahuli si Prinsesa Manorah. Ganun nalamang ang pagkaawa
ng ibang mga kapatid ng prinsesa. Ngunit sila’y walang nagawa kundi agad- agad
nalumipad dahil sa takot na sila rin ay paghuhulihin. Itinali nang mahigpit ni
Prahnbun ang pakpak ni Prinsesa Manorah upang hindi makawala at tuluyang madala
pabalik sa Udon Panjah at maibigay kay Prinsipe Suton nanoo’y naglalakbay rin
sakay sa kabayo papunta sa kagubatan. Nakasalubong niya si Prahnbun dala-dala
si Prinsesa Manorah. Agad-agad na naakit sa kagandahan ni Prinsesa Manorah ang
prinsipe. Nang isalaysay ni Prahnbun kay Prinsipe Suton ang dahilan kung bakit
niya hinuli at dinala ang prinsesa sa harap niya, nagpasalamat ang prinsipe at
binayaran siya nito ng napakalaking halaga. Nagbalik ang prinsipe sa kaniyang
palasyo dala-dala si Prinsesa Manorah kung saan umusbong ang isang tunay na
pag-ibig sa isa’t isa. Nang sabihin ng prinsipe sa kaniyang inang prinsesa at
amang hari angbuong pangyayari, masayang-masaya sila at agad-agad nagbalak na
magsagawa ng kasalpara kina PrinsipeSuton at PrisesaManorah. Bumalik sila sa
palasyo ng Udon Panjah kung saan isinagawa ang kasal at tuluyang namuhay nang
masaya’t matiwasay habambuhay.
thanks so much
ReplyDeletePano po yan naging alamat?😅
ReplyDeleteSaan ko po malalaman ang buod nyan at Sino po yung author si Dr.Romulo N.Peralta??
ReplyDelete