Literatura sa Panahon ng Hapon

Panitikan sa Panahon ng Hapon

Panitikan ng Hapon ay nahahati sa apat na pangunahing panahon: sinaunang, classical, medyebal at modernong.

Sinaunang panitikan (hanggang 794)

Bago ang pagpapakilala ng kanji mula sa China, Japanese ay walang sistema ng pagsulat. Sa una, Chinese character ay ginagamit sa mga format ng Hapon syntactical, at ang resulta ay pangungusap na magmukhang Chinese ngunit ay basahin phonetically bilang Japanese. Chinese character ay karagdagang iniangkop, paglikha ng kung ano ay kilala bilang man'yōgana, ang pinakamaagang anyo ng kana, o papantig pagsulat.

Ang pinakamaagang mga gawa ay ginawa sa panahon ng Nara. Kabilang dito ang Kojiki (712), isang makasaysayang record na Chronicles din sinaunang Hapon mitolohiya at folk songs; ang Nihon Shoki (720), isang salaysay na isinulat sa wikang Tsino na ay makabuluhang mas detalyadong kaysa sa Kojiki; at ang Man'yōshū (759), isang tula anthology. Isa sa mga kuwento ng inilarawan nila ay ang kuwento ng Urashima Taro, na kung saan ay nakilala bilang ang pinakamaagang halimbawa ng isang kuwento na kinasasangkutan ng time travel.

Classical panitikan (794-1185)

Classical Hapon panitikan pangkalahatan ay tumutukoy sa panitikan na ginawa sa panahon ng Heian, tinutukoy bilang ang ginintuang panahon ng sining at literatura. Genji Monogatari (maagang ika-11 siglo) sa pamamagitan ng isang babae na nagngangalang Murasaki Shikibu ay itinuturing na ang nakatataas obra maestra ng Heian fiction at isang maagang halimbawa ng isang gawain ng bungang-isip sa anyo ng isang nobela. Iba pang mga mahalagang mga sinulat ng mga panahong ito kasama ang mga Kokin Wakashū (905), isang waka-tula antolohiya, at Makura walang Sōshi (990s), sa huli nakasulat sa pamamagitan ng mga napapanahon at karibal Murasaki Shikibu, na sei Shōnagon, tulad ng isang sanaysay tungkol sa buhay, mahal, at pastimes ng mga mahal na tao sa hukuman ng Emperador. Ang Iroha tula, ngayon ay isa sa dalawang standard orderings para sa Hapon pantigan, ay binuo din sa panahon ng maagang bahagi ng panahon na ito.

Ang ika-10 siglo nagkukuwento Japanese, Taketori Monogatari, maaaring isaalang-alang ng isang maagang halimbawa ng proto-Science Fiction. Ang kalaban ng mga kuwento, Kaguya-hime, ay isang prinsesa mula sa Moon na ito ay ipinadala sa Earth para sa kaligtasan sa panahon ng isang celestial digmaan, at ay natagpuan at itataas sa pamamagitan ng isang pamutol ng kawayan. Siya ay mamaya kinuha bumalik sa kanyang extraterrestrial pamilya sa isang larawan sa paglalarawan ng isang disc hugis-paglipad bagay na katulad ng isang mabilis na platito.

Ang isa pang tanyag na piraso ng fictional Hapon panitikan ay Konjaku Monogatarishū, isang koleksyon ng mahigit isang libong mga kuwento sa 31 volume . Masakop ang volume ng iba't-ibang kwento mula sa Indya, Tsina at Japan. Sa oras na ito, lalo na patronized imperyal hukuman makata, karamihan ng kanino ay courtiers o ladies-in-naghihintay. Sumasalamin ang maharlika kapaligiran, ang tula ay elegante at sophisticated at nagpahayag ng damdamin sa isang retorika style. Pag-edit ng mga nagresultang anthologies ng mga tula sa lalong madaling panahon ay naging isang pambansang palipasan ng oras.